Pracując nad własnym tekstem, użyłam następującego wyrażenia: "jej płuca zaległa niebezpieczna duszność".

Ktoś zwrócił mi uwagę, że jest ono błędne. Czy rzeczywiście nie można tak powiedzieć?

Pozdrawiam,

D.L.

Szanowni Językoznawcy!

Uprzejmie proszę o podanie przymiotnika od nazwy miasta Łomianki. W uzusie przymiotnik ten brzmi „łomiankowski” (nie spotkałem się nigdy z inną formą, taką też podaje WSO), natomiast forma podawana w Wykazie urzędowych nazw miejscowości i ich części, wydawanym przez MSWiA, to „łomianecki”. Z tego, co kiedyś czytałem, w pracach nad ww. wykazem pracują m.in. onomaści, geografowie i historycy, więc jakaś racja powinna stać i za tą 2. opcją.

Ze szczerym poważaniem

J.J.

Na pomniku widnieje napis „Bojownikom o wolność”, a książka nosi tytuł „Jan Paweł II – pielgrzym po świecie”. Kiedy takie połączenia rzeczownika z przyimkiem są poprawne? Nie mówimy przecież lekarze na wątrobę (od leczyć kogoś na wątrobę) ani pracownicy nad książką (od pracować nad książką).

Szanowny Ekspercie,
proszę o radę jako redaktor. Chodzi o opinię na temat zdań złożonych z równoważnikiem zdania jako zdaniem podrzędnym, np. „Nierówne kryształki skrzyły się niczym klejnoty, choć kamień nawet nie półszlachetny”. Czy dopuszcza się tego rodzaju konstrukcje jako poprawne? W tekście, nad którym pracuję, są one tak liczne, że można je uznać za cechę stylu autora. Jak powinienem się do nich odnieść?
Z wyrazami szacunku
Marek Kornacki

Chciałabym zapytać o kwalifikację słowa podszlifować, czy jest ono traktowane jako potoczne, czy też można go swobodnie używać w różnego typu tekstach, które z założenia dyskwalifikują używanie słownictwa potocznego?

Witam,
pracuję obecnie nad tłumaczeniem z języka angielskiego, w którym bardzo często pojawia się skrót PR (public relations).
1. Czy dopuszczalna jest już w języku polskim odmiana tego skrótu przez przypadki, np. PR-u, PR-owi itd.?
2. Czy można mówić o praktyku PR i profesjonaliście PR?
Pozdrawiam!

Czy podmiot szeregowy można oddzielić od orzeczenia przecinkiem w przypadku, gdy ostatni element nie jest poprzedzony spójnikiem, lecz przecinkiem? W mowie następuje zawieszenie głosu, a w interpunkcji? Zwłaszcza przy rozbudowanych elementach, np.: „Przestrzenne wnętrza tchnące czystością, grzeczna i dyskretna opieka kulturalnego przewodnika, efektowne oświetlenie, nad którym pracowało 100 specjalistów, cenne i unikalne eksponaty gromadzone przez lata (,) sprawiają, że…”.

Zdobyłem to Mont Blanc czy te Mont Blanc? Monte Cassino chyba raczej te niż to, prawda? Od czego to zależy? Czy istnieje jakaś reguła w tym względzie?

Bardzo dziękuję i pozdrawiam z Cieszyna!
Abraham

Serdecznie dziękuję za odpowiedź na moje poprzednie pytanie i ośmielam się zadać kolejne. W WSO pojawiają się dwa możliwe skróty słowa elektrokardiogram – ekg. i EKG. Z kolei słowo rentgenogram ma tylko jeden skrót – rtg. Czy ponieważ skrót RTG jest bardzo rozpowszechniony, można go uznać za dopuszczalny podobnie jak EKG?
Bardzo dziękuję i całej Redakcji życzę wesołych świąt.

Szanowni Państwo,
czy w przypadku seriali telewizyjnych możemy mówić o sezonach (z ang. season), np. trzeci sezon serialu X? Czy może lepsze byłoby określenie seria, np. druga seria serialu Y? Tu jednak mamy do czynienia z pewnym powtórzeniem. Który z tych wyrazów stosować?